VAN LEVITT-HOUSE NAAR LEVITTOWN

Na WO II zag Amerika een groot aantal soldaten terugkeren uit Europa en andere gewesten. 

Ze lieten er hun liefjes achter, keerden terug naar huis, rakelden hun oud lief weer op en hadden wat spaarcenten op de bank staan; nu nog een huis en ze konden aan het leven beginnen.

Levitt and Sons zagen daar brood in. 

Vader Abraham en zijn twee zoons brachten vier standaard types van huizen op de markt die volledig geprefabriceerd werden. 

Zowat alles – skelet, dak, ramen, deuren, binnen- en buitenbekleding, riolering – werd in de fabriek geprefabiceerd. 

Eens de betonplaat gegoten stond het skelet in ongeveer een kwartier recht.

Vierduizend huizen per jaar werden zo rechtgetrokken. 

Dat is zestien huizen per dag. 

In 1948, het topjaar, verkochten ze er tot 40 per dag. 

Dat is nog altijd een beetje minder dan de Ford-T productie die om dertig seconden een wagen van de band liet rollen.

Levitt kocht hectaren en hectaren patattenvelden op, net buiten de steden, trok daar riolering en straten door en verkocht huizen aan de lopende band.  

Eerst rond New York, dan Pennsylvania, New Jersey en Puerto Rico. 

Hun meeste klanten, ex-militairen, waren gewoon aan het uniforme kazerneleven. 

Veel variatie moest er aan de huizen niet vastzitten, als er maar een mast bij was om de Amerikaanse vlag aan te hangen. 

Een huis van 10 bij 8 kostte rond de 5.000 $.

Levitt gaf zijn projecten vrij vlug de naam Levittown mee en voorzag in kleine sport- en zwembaden of wat winkels maar al vrij vlug zag hij in dat die publieke infrastructuur alleen maar geld koste en liet hij de eer aan de naburige gemeenten om daarvoor te zorgen. 

De Federal Housing Association ondersteunde deze projecten door exclusief goedkope leningen af te sluiten voor die wijken waar de segregatie tussen blank en zwart gehandhaafd werd. 

Contractueel werd vastgelegd dat de kopers die huizen niet mochten verhuren of doorverkopen aan derden tenzij ze van het blanke ras waren. 

Nochtans verklaarde Abraham Levitt dat, jood zijnde, er in zijn hart geen plaats was voor racisme, alleen een nuchtere vaststelling dat blanke wijken een betere garantie waren voor het waardebehoud van onroerend goed. 

 

Daarom verkocht hij ook niet aan joden. 

In 1948 vernietigde The Supreme Court de opname van deze clausules in de verkoopcontracten.

In 1950 kwam er daarom strategisch een nieuw model op de markt: het ranch model – 10 bij 8 m voor 7.990 $. Voor a few dollars more was er een ingebouwde televisie en/of een car-port bij.